การใช้เทคนิคทางจิตวิทยาการกีฬาของนักกีฬาเซปักตะกร้อ
ของ
ภาณุวัฒน์ วชิรธานินทร์
เสนอต่อ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของ
การศึกษาตามหลักสูตรปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต
สาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา
มีนาคม
2553
บทคัดย่อ
ภาณุวัฒน์ วชิรธานินทร์. (2553). การใช้เทคนิคทางจิตวิทยาการกีฬาของนักกีฬาเซปักตะกร้อ.ปริญญานิพนธ์ วท.ม. (วิทยาศาสตร์การกีฬา).
กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. คณะกรรมการควบคุม: รองศาสตราจารย์ ดร.สาลี่ สุภาภรณ์, ดร.พิชิต เมืองนาโพธิ์.
การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาเทคนิคทางจิตวิทยาการกีฬาที่นักกีฬาเซปักตะกร้อใช้ระหว่างฝึกซ้อมและแข่งขัน
กลุ่มตัวอย่างคือนักเซปักตะกร้อไทย เพศชายอายุระหว่าง
24-35 ปี ซึ่งเข้าแข่งขันกีฬาซีเกมส์ ปี 2552 การ
เก็บรวบรวมข้อมูลใช้การสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม
เทคนิคการบรรยายเหตุการณ์สาคัญและการสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง
วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการเปรียบเทียบความคงที่ของข้อมูลและตรวจสอบด้วยวิธีการ
สามเส้า ผลการวิจัยพบว่าเทคนิคทางจิตวิทยาการกีฬาที่นักกีฬาเซปักตะกร้อใช้ในระดับ
มากคือ การพูดกับตนเอง การทาสมาธิ และการหายใจ เทคนิคที่ใช้ในระดับปานกลางได้แก่
การฝึกจินตภาพ การกาหนดเป้าหมายและการผ่อนคลายกล้ามเนื้อ อย่างไรก็ตาม
เทคนิคที่ไม่ได้ใช้คือการสะกดจิตและไบโอฟิดแบ็ค
ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการเลือกเทคนิคทางจิตวิทยาการกีฬาคือ
การขาดความเชี่ยวชาญในการใช้เทคนิคทางจิตวิทยาการกีฬาและการขาดนักจิตวิทยา
การกีฬาที่ทางานร่วมกับทีมเซปักตะกร้อ
THE
USE OF PSYCHOLOGICAL TECHNIQUES OF SEPAK TAKRAW PLAYERS
AN
ABSTRACT
BY
PANUWAT
WACHIRATHANIN
Presented
in partial fulfillment of tha requirements for the
Master
of Science degree in Sports Science
At
Srinakharinwirot University
March
2010
Panuwat
Wachirathanin. (2010). The Use of Psychological Techniques of Sepk Takrae
players. Master Thesis, M.Sc. (Sports Science). Bangkok : Srinakharinwirot
University. Advisor Committee : Assoc. Prof. Salee Supaporn, Dr. Pichit
Muangnapoe.
This study examined the psychological techniques that Thai Sepak
Takraw players used during practice and competition. Participants were 12 Thai
Sepak Takraw players with range of ages between 24-35 years whom competed in
the 25th SEA Games, 2009. Data were collected through non-participant
observation, critical incident technique and semi-structured interview. Data
were analyzed using constant comparison and triangulated data across methods.
Findings indicated that the most preferred techniques that most Sepak Takraw
players were self-talk, concentration and breathing control. The techniques
moderately used were imagery, goal setting and progressive muscle relaxation.
However, the techniques did not used were hypnosis and biofeedback. Problems
related to selecting psychological techniques were the lack of proficiency in
using those skills and lack of sport psychologists to work with Sepak Takraw
team.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น